şermî

Kurmancî

Navdêr

şermî m

1. rewşa şermbûnê
2. fedî, aborî, hişyarî, şerm, şepirzebûn, lawazî, tirs^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji şerm +‎ -î

Jê

• şermî bûn (lêker)
• şermî kirin (lêker)
• şermîbûn (navdêr)
• şermîkirin (navdêr)

Werger

• Îngilîzî: abashment → en, embarrassment → en, pudency → en, ^?chariness → en, ^?indecency → en, ^?timidity → en