şelafî

Kurmancî

Navdêr

şelafî m

1. rewşa şelafbûnê
2. melaqî, şînekî, şalûsî, çaplûsî, lêbokî, seypesanî, xweşekî, aloşî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji şelaf +‎ -î

Jê

• şelafî bûn (lêker)
• şelafî kirin (lêker)
• şelafîbûn (navdêr)
• şelafîkirin (navdêr)

Werger

• Îngilîzî: oiliness → en
• Tirkî: dalkavukluk → tr, yağcılık → tr, yalakalık