şebab

Kurmancî

Rengdêr

şebab

1. xort, ciwan, genc, law
2. pirr baş, gelek jêhatî

Ji wêjeyê

• Li cem me (=li Kobaniyê ) peyva "şebab" heye, bi wateya pir baş e. Em dibêjin: Xortekî şebab e, hespek e şebab e, genimekî şebab e, yanî pir başe. Gelo ev peyva li hin deverên din bi kar tê. — (Salih Bozan di koma "Zimanê Kurdî" ya Rûnameyê de, 12/2011)

Jê

• şebabane
• şebabî
• şebabîtî
• şebabtî

Etîmolojî

Ji erebî شباب‎ (xort) yan jî bi maneya "pirr baş, gelek hêjatî" ji şa(h) + bab, bo nimûneyên bi heman awayî çêkirî binere: şabanû û sebab / segbab.

Werger

• Almanî: lebhaft → de
• Tirkî: güzel → tr