şûm
Xuyakirin
Rengdêr
[biguhêre]Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
---|---|---|
şûm | şûmtir | herî şûm (merkezî) tewrî şûm (rojavayî) |
şûm
- Kesê di fêlbazîyê de biaqil, lixwe xuyî.
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
- bêsiûdî, bedbextî, nehs
- Cewab da ku di beri niha weqtê mazîyê, zehf pehlewan namdar ji Îranê bi leşker û memûrîyet çûyne Hîndîstanê û li wê derê telef bune. Çûna Hîndîstanê ji boy me şûm e û bêyomî ne. — (Mela Mûsayê Hekarî, Amadekar: Hêmin Omer, Durrû’l Mecalîs, 2022 ["1857"], r. 107)
Bi alfabeyên din
[biguhêre]Herwiha
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji erebî شؤم (şuim, “bêxêrî, bêoxirî”), hevreha شأم (şeim, “çep”). Ji heman rehî: şîmal.
Werger
[biguhêre]Navdêr
[biguhêre]şûm
- şîv
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]