ön
Xuyakirin
Cînav
[biguhêre]ön
Rengdêr
[biguhêre]ön
- pêş, pêşî, ber, biwar (dijraberê paş)
- Önümü aç. ― Pêşiya min veke.
- Pencerenin önüne gittim. ― Ez çûm ber pacê.
- hember, pêşber
- Öndeki ev. ― Mala li hember.
- ber, pêşî (tiştê li pêşiya mirov)
- Bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi.
- Hema wisa carekê li pêşiya me dengên stranan hat.
- pêşî (dema nêzîk a li pêşiya mirov)
- Önümüz kış, hazırlık yapmak lazım. ― Pêşiya me zivistan e, divê ku em amedehiyên xwe bikin.
- pêş, pêşî (di nav manendê xwe de û li pêş)
- Ben önde savaşıyordum. ― Min li pêş şer dikir.
- ber (ji bo kine û cilan)
- Önünü ilikle. ― Ber xwe bigire.
- pêş (wekî parkît tê pêşiya navdêran)
Jê
[biguhêre]- önsöz (“pêşgotin”)