ön

Mecarî

Cînav

ön

1. tu (wek biker)

Tirkî

Rengdêr

ön

1. pêş, pêşî, ber, biwar (dijraberê paş)

   Önümü aç. ― Pêşiya min veke.

   Pencerenin önüne gittim. ― Ez çûm ber pacê.

2. hember, pêşber

   Öndeki ev. ― Mala li hember.

3. ber, pêşî (tiştê li pêşiya mirov)

   Bir aralık önümüzden şarkı sesleri geldi.

   Hema wisa carekê li pêşiya me dengên stranan hat.

4. pêşî (dema nêzîk a li pêşiya mirov)

   Önümüz kış, hazırlık yapmak lazım. ― Pêşiya me zivistan e, divê ku em amedehiyên xwe bikin.

5. pêş, pêşî (di nav manendê xwe de û li pêş)

   Ben önde savaşıyordum. ― Min li pêş şer dikir.

6. ber (ji bo kine û cilan)

   Önünü ilikle. ― Ber xwe bigire.

7. pêş (wekî parkît tê pêşiya navdêran)

Jê

• önsöz (“pêşgotin”)