înadin

Kurmancî

Lêker

înadin

1. anîn, înan, hênan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tewîn

-în-

Ji wêjeyê

Hindek ji mirova yêt heyîn (hene) ew dibêjin: Me îman û bawerî ya înadî bi Xudê Teala û roja qiyametê, belê pa ne weye, wa îman û bawerî nîne û ne înadiye.

(Ronahiya Qur'ana Pîroz, 2:8, wergerrandina Mela Muhammed Hakkarî, Stenbol 2007)

Jê

• înadî
• îner