îmtîhan

Kurdî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îmtîhan	îmtîhan
Îzafe	îmtîhana	îmtîhanên
Çemandî	îmtîhanê	îmtîhanan
Nîşandera çemandî	wê îmtîhanê	wan îmtîhanan
Bangkirin	îmtîhanê	îmtîhanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îmtîhanek	îmtîhanin
Îzafe	îmtîhaneke	îmtîhanine
Çemandî	îmtîhanekê	îmtîhaninan

îmtîhan mê

1. ezmûn, test, ceribandin, saxtî, prove, taqî, cêrribandin,
   kirina tiştekê/î daku bêt zanîn ka dê biserketî be yan na
   • Mamoste îmtîhan bi şagirtan kir.
2. kontrol, axulme, pişkinîn, teftîş, çavdêrî, sehkirin, temaşekirin^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• imtihan
• imtîhan
• îmtihan

Etîmolojî

Ji erebîامتحان

Bikaranîn

Lêker:

• îmtîhan kirin

Navdêr:

• îmtîhankirin

Rengdêr:

• îmtîhankirî

Jê

• îmtîhanî

Werger

• Almanî: Examen → de nêr
• Erebî: امتحان‎ → ar
• Farisî: امتحان‎ → fa, آزمون‎ → fa
• Inglîzî: exam → en
• Tirkî: sınav → tr, test → tr, imtihan → tr