îmar

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /iːˈmɑːɾ/
• Jihevqetandin: î·mar

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îmar	îmar
Îzafe	îmara	îmarên
Çemandî	îmarê	îmaran
Nîşandera çemandî	wê îmarê	wan îmaran
Bangkirin	îmarê	îmarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îmarek	îmarin
Îzafe	îmareke	îmarine
Çemandî	îmarekê	îmarinan

îmar mê

1. avakirin, veavakirin, avedan, geşedan, pêşebirin, pêşxistin, xizmet, xizmetguzarî, havildarî, havil
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• imar

Bide ber

• îmaret
• îmaretxane

Ji wêjeyê

Claudia Rothê jî kêfxweşiya xwe ya di derbarê bidestketinên li Kurdistanê anî zimên û got ko Kurdistan bûya giraveke demokrasî, îstiqrar û îmarê.

(Nefel.com, 7/2007)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Bikaranîn

Lêker:

• îmar kirin

Navdêr:

• îmarkirin

Rengdêr:

• îmarkirî