îman

 Binêre herwiha: iman

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /iːˈmɑːn/
• Kîtekirin: î·man

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îman	îman
Îzafe	îmana	îmanên
Çemandî	îmanê	îmanan
Nîşandera çemandî	wê îmanê	wan îmanan
Bangkirin	îmanê	îmanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îmanek	îmanin
Îzafe	îmaneke	îmanine
Çemandî	îmanekê	îmaninan

îman mê

1. bawerî, êqîn, dîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. qenaet, înan, yeqîn, ol, ayîn, diyanet^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Ya Reb, îmanê dixwazin em mudam
  Jêrê alaya Muhemmed wesselam — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Bide ber

• aman
• eman

Jê

• bêîman
• bêîmanî
• bêîmanîtî
• bêîmantî
• biîman
• îmandar
• îmandarî
• îmanî

Etîmolojî

Ji erebî إِيمَان‎ (ʾīmān), hevreha aramî ܗܝܡܢܘܬܐ (heymûna), hemû îbranî אמונה‎ (êmûna) ji rehê אמן ('-m-n-: qayim bûn / kirin).

Werger

• Almanî: Glaube → de nêr
• Farisî: ایمان‎ → fa, ایمان‎ → fa, باور‎ → fa, اعتقاد‎ → fa
• Îngilîzî: faith → en
• Tirkî: itikat → tr, iman → tr