îlahiyet

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. teolojî,
   zanista ku vekolînan li ser pirtûkên dînî dike

Herwiha

• ilahiyet

Ji Wêjeyê

Behram xwendekarekî fakulteya îlahiyatêye, dibe mêvanê xwediyê xaniyê ku li bajêr kirê kiriye. Li wir, li gund, dikeve nav pencên xewneke dûridêj ku ji xewnê bêtir lêkolîneke dirêj e, tê de helwest û dîtin û ramanên nivîskarê romanê di derbarê Xwedê, şeytên, Adem û Hewa, mirov û gelek têgehên cuda yên gerdûnî têne pêşkêşkirin.

(Helîm Yûsiv: Du romanên kurdî, Diyarname.com, 11/2007)

Ji

Ji erebî: îlah + -iyet

Werger

çekî : teologie → cs çînî : 神学 (shén xué) danmarkî : Religionsvidenskab → da elmanî : f → de fînî : teologia → fi frensî : f → fr holendî : theologie → nl îbranî : תאולוגיה (The'o'lo'gia) inglîzî : theology → en îtalî : f → it japonî : 神学 (しんがく, shingaku) → ja

katalanî : teologia → ca latînî : theologia → la norwecî : teologi → no polonî : teologia → pl portugalî : f → pt spanî : f → es swêdî : teologi*Turkish:ilahiyat tirkî : ilahiyet → tr yewnanî : θεολογία (theologia)