îcar
Hoker
[biguhêre]îcar
- vê carê, ev car
- Lê ha va ev forq jî pê hisiyaye. Îcar ez ê çewa bikim — (Balafira Jînê, Zeynelabidîn Zinar, Weşanên Pencînar)
- ca, ce, vêca, vêga, jixwe, nexwe, madem, madem ku, êdî, ji niha pêve
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Herwiha
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Jê
[biguhêre]- îcar dan (lêker)
- îcar kirin (lêker)
- îcardan (navdêr)
- îcarkirin (navdêr)
Etîmolojî
[biguhêre]Werger
[biguhêre]Navdêr
[biguhêre]| Tewandina îcar | ||
|---|---|---|
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | îcar | îcar |
| Îzafe | îcara | îcarên |
| Çemandî | îcarê | îcaran |
| Nîşandera çemandî | wê îcarê | wan îcaran |
| Bangkirin | îcarê | îcarino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | îcarek | îcarin |
| Îzafe | îcareke | îcarine |
| Çemandî | îcarekê | îcarinan |
îcar m
- kirê,
bikaranîna malê kesekî bi heq anku bi pare
(bi taybetî di xaniyê kesekî ve jîn û her meh diravek diyarkirî dan xwedana/ê wî xanî)- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Bide ber
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji erebî ايجار (îcar) ji rehê ا ج ر (e-c-r, “kirê kirin, pare dan”), hevreha aramî ܐܓܪܐ (eğra).