çîv

 Binêre herwiha: çiv

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃiːv/
• Kîtekirin: çîv

Navdêr

çîv n

1. (dengê siriştî) Dengê çivîkan.
   • Hema di wê gave da çivîk hemî bi hevra firiyan; bû çîveçîva wan û çûn ser fîl. — (M. Emîn Bozarslan, Ferhenga Kurdî, Deng, 2011, çapa 1ê, r. A-D;548, ISBN 978-975-7011-75-0)
2. şiv, ço, darikê zirav
   (bi taybetî yê mirov pê heywanan diajo)
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Nêzîk

• doqişk
• şiv

Bide ber

• çav
• çev
• çiv
• çivîk

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevrehên din yên kurmancî ço, çiq, çeq, şiv, şivik, şivtan, kirmanşanî ço, farisî چوب (çûb), pehlewî çob

Werger

• Almanî: Arch m, Bogen → de m, Kehre → de, Kurve → de m, Wegbiegung → de m
• Farisî: چوب → fa
• Îngilîzî: wand → en
• Tirkî: dar → tr, rot → tr, sopa → tr, büküntü → tr, değnek → tr, dolambaç → tr, sıçrama → tr, sıçrayış → tr, büküm → tr, zikzak → tr