çîmen

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. mêrg, çayir, cihê giyaên kurt (û gul) lê şên dibin
   • Çîmenên Kurdistanê gelek dixweşi.
2. navek keç û jinan e
   • Ez gelek hez ji Çîmenê dikem.

Ji wêjeyê

Welatê kurdan tev xêr û bêr e
Hemî maden e, tev zîv û zêr e
Lê ci bikim îro maye j’xelkê re
Welatê kurdan hemî çîmen e
Egîd û şêr û piling tê hene
Hemî heval û pismamên me ne. — (Cegerxwîn, 1903 - 1984)

Herwiha

• çîman

Bide ber

• çîmento

Jê

• çîmenî
• çîmenk

Bi zaravayên kurdî

• Kurmancî: çîmen
• Soranî: giyacarr, mêrg

Werger

• Elmanî: Rasen ^→ de m, Trift ^→ de m, Weide ^→ de m, Wiese ^→ de m
• Erebî: ^?المرج ^→ ar
• Fînî: niitty ^→ fi, nurmikko ^→ fi
• Frensî: pré ^→ fr m
• Inglîzî: meadow ^→ en, pasture ^→ en, field ^→ en, lawn ^→ en, ^?garth ^→ en
• Japonî: 草原 (くさはら, kusahara)
• Spanî: prado ^→ es m
• Tirkî: çayır ^→ tr, çimen ^→ tr, otluk ^→ tr, yaylak ^→ tr, mera ^→ tr