çîmen

 Binêre herwiha: Çîmen

Kurmancî

Navdêr

Tewandina çîmen
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	çîmen	çîmen
Îzafe	çîmena	çîmenên
Çemandî	çîmenê	çîmenan
Nîşandera çemandî	wê çîmenê	wan çîmenan
Bangkirin	çîmenê	çîmenino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	çîmenek	çîmenin
Îzafe	çîmeneke	çîmenine
Çemandî	çîmenekê	çîmeninan

çîmen m

1. mêrg, çayir, cihê giyayên kurt (û gul) lê şên dibin

   Çîmenên Kurdistanê gelek dixweş in.

   • Welatê kurdan tev xêr û bêr e
     Hemî maden e, tev zîv û zêr e
     Lê ci bikim îro maye j’xelkê re
     Welatê kurdan hemî çîmen e
     Egîd û şêr û piling tê hene
     Hemî heval û pismamên me ne. — (Cegerxwîn, 1903 - 1984)

Herwiha

• çîman

Bide ber

• çîmento

Etîmolojî

Ji tirkî çimen ji tirkiya kevn çimgen ji çim (giya) + -gen.

Jê

• çîmenî
• çîmenk

Bi zaravayên din

• Soranî: giyacarr, mêrg

Werger

• Almanî: Rasen → de m, Trift → de m, Weide → de m, Wiese → de m
• Erebî: ^?المرج
• Fînî: niitty → fi, nurmikko → fi
• Fransî: pré → fr m
• Îngilîzî: meadow → en, pasture → en, field → en, lawn → en, ^?garth → en
• Japonî: 草原 (くさはら, kusahara)
• Spanî: prado → es m
• Swêdî: gräs → sv, äng → sv
• Tirkî: çayır → tr, çimen → tr, otluk → tr, yaylak → tr, mera → tr