wacib

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɑːˈd͡ʒɪb/
• Kîtekirin: wa·cib

Navdêr

wacib nêr

1. Erk, peywir, vatinî, delamet, berpirsiyarî, wezîfe,
   karê ku divê kesek bike,
   karê ku kesek bo hatine destnîşankirin.

   Wan wacibê xwe bi cih neanî. (Tiştê ku diviyabû wan bikira wan nekir.)

2. Rola anku dewra tiştekî.

   Wacibê vê peyvê di hevokê de çi ye? (Ev peyv di hevokê de çi rolê dilîze?)

Ji wêjeya klasîk

• Şêweyê dilberê bizan sunnet e şêwe 'işwe ferd
  Herdu nezer ko bin qeran wacib e yek girişme ferd
  Herdu qeran ko qible bin herçi dema xwiya bin ew — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Bikaranîn

Lêker:

• wacib bûn
• wacib kirin

Navdêr:

• wacibbûn
• wacibkirin

Rengdêr:

• wacibbûyî
• wacibkirî

Jê

• bêwacib
• bêwacibî
• biwacib
• biwacibî
• wacibdar
• wacibdarî
• wacibî

Werger

• Almanî: Pflicht → de m
• Erebî: واجب (wacib)
• Fînî: velvollisuus → fi, vastuu → fi
• Fransî: devoir → fr m
• Îngilîzî: duty → en, on duty → en (- specific meaning for police and armed forces), , obligation → en, responsibility → en, task → en, homework → en
• Îtalî: dovere → it m
• Japonî: 義務 → ja (ぎむ, gimu)
• Katalanî: obligació → ca
• Polonî: obowiązek → pl m
• Rusî: долг (dolg), обязанность (ob'ázannost')
• Slovenî: dolžnost m
• Spanî: deber m, obligación → es m
• Swahîlî: zamu → sw
• Tirkî: görev → tr, vacip → tr