venîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /vɛˈniːn/
• Kîtekirin: ve·nîn

Lêker

venîn lêkera pêkhatî, gerguhêz

1. nîn kirin, tune kirin, îmha kirin, nehêlan, xilas kirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. lê dan, lê xistin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. (ji bo maran) geztin, gez kirin, gezandin, pêvedan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Cotê guliyan bûn cotek mar û li min venîn,
  Saza min ket, tilî û pêçiyên min lerizîn. — (Fêrîkê Ûsiv Hesretdefter, Hemû Berhem, Cilda I., r.67 Weşanxaneya Lîs, Gulan 2011, Amed)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ڤه‌نین‎

Bide ber

• venan

Tewîn

Lêker:

ve-n-

Etîmolojî

Ji ve- +‎ nîn.

Werger

• Farisî: رسم کردن‎
• Tirkî: ısırmak → tr, çizmek → tr, sokmak → tr, yok etmek → tr, ^?kurmaca → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	venîn	venîn
Îzafe	venîna	venînên
Çemandî	venînê	venînan
Nîşandera çemandî	wê venînê	wan venînan
Bangkirin	venînê	venînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	venînek	venînin
Îzafe	venîneke	venînine
Çemandî	venînekê	venîninan

venîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)