tuwanc

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

tuwanc

  1. Dema mirov tiştekî qesd an jî îma dike.
    Hevmane: îma, qest
    Ew mirov vî tiştî tuwanc kir.

[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Werger[biguhêre]