sîl

 Binêre herwiha: sil

Kurmancî

1. jê çûn, neman, paqij bûn

sîl (cureyê peyvê?)

Mane

sîl bûn

1. lê neman, jê çûn, paqij bûn

   Nivîs ji ser kaxezê sîl bû. (Nivîs li ser kaxezê nema. Nivîs ji ser perrî hat jêbirin / paqijkirin.)

sîl kirin

1. jê birin, jê paqij kirin, lê nehêlan

   Min bi jêberkê nivîs ji ser kaxezê sîl kir. (Min nivîs jê bir, jê paqij kir)

Ji wêjeyê

Di van salên dawî da, gelek gotar û nivîsên bi zarê "Kurdî" di rojname, heftename, mehname û kovar û malperên kurdî da belav dibin. Eve jî nîsana serkeftinek neteweyî ye, hinava mirov vedihesîne, dilê mera sadike û hîviyêd kurdistaniyan bi manda gelê wan mestir dike. Nema zimanê dayik û bavan ji nav zimanên mirovatiyê sîl dibe, û gava zimanek bimîne, neteweya ku pê dipeyive jî dimîne, naye pisaftin û windakirin. Ghandî yê Hindî, ku mirovekî zana û mestirîn rêberê Hindistanê bû, gotibû, ku ew gelê zimanê xwe diparize, kilîtê zindana xwe bi dest xwe xistiye, çi demê bixwaze, dikare ji wê zindanê derkeve. — (Cankurd: Di nivîsandina me ye bakurê Kurdistanê da çiqas "Kurdî" heye?, 11/2005, jêwergirtin: Peyam.eu, 7/2009)

Etîmolojî

ji tirkî sil ji silmek.

Jê

• sîlbar
• sîlbarî
• sîlber
• sîlberî
• sîl bûn
• sîlbûn
• sîlbûyî
• sîlker
• sîlkerk
• sîl kirin
• sîlkirin
• sîlkirî

2. lêdana bi destî

Binere:

sîle

Werger

• Farisî: سل‎ → fa
• Tirkî: tüberküloz → tr