qaf
Binêre herwiha: Qaf
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
qaf mê
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Ger li kaba me nehin metqeb û bizmarê hudûs
Dil di deryayê qidem qaf e bi sabit qedem î
Gerçi da'im li serê ferqe me minşarê hudûs — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
[biguhêre]
qaf nêr
Etîmolojî[biguhêre]
Bi riya tirkî kafa (“ser”) bi riya osmanî قفا (qefa/qafa, “patik”) ji erebî قَفًا (qafan, “patik”). Di kurdî de tenê li deverên din di bin tesîra tirkî de tê bikaranîn. Guherîna -en li dawiyê bi -a di tirkî de ji ber tesîra awayê nivîsîna di alfabeya erebî de peyda bûye.