peyivîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

peyivîn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha: -peyiv-
RP.
Niha
ez dipeyivim
tu dipeyivî
ew dipeyive
em, hûn, ew dipeyivin
Fermanî Yekjimar bipeyive
Pirjimar bipeyivin
Rehê dema borî: -peyivî-
RP.
Boriya
sade
ez peyivîm
tu peyivî
ew peyivî
em, hûn, ew peyivîn
Formên din: Tewandin:peyivîn
Çend kes li gel hev dipeyivin.

peyivîn lêkera xwerû, negerguhêz, p-ya req

  1. Peyma bi alîkariya zimanî ragihandin.
    Hevmane: axaftin, xeber dan, qise kirin, çêr kirin, şor kirin, deng kirin

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji peyv + -în. Ji bilî hinek devokên kurmancî, di zaravayên din yên kurdî de yan jî di zimanên din yên lêzim de ev peyv peyda nabe. Vê dawiyê bi riya zimanê nivîskî û medyayê ji kurmancî ketiye soranî jî, bi taybetî di peyva hevpeyivîn de.

Werger[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî peyivîn peyivîn
Îzafe peyivîna peyivînên
Çemandî peyivînê peyivînan
Nîşandera çemandî peyivînê wan peyivînan
Bangkirin peyivînê peyivînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî peyivînek peyivînin
Îzafe peyivîneke peyivînine
Çemandî peyivînekê peyivîninan

peyivîn

  1. axiftin, qisekirin, xeberdan, ştexilîn
    Peyivîna bi awayekî şîrîn.
    Peyivîna min birî.

Werger[biguhêre]