nûr
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | nûr | nûr |
| Îzafe | nûra | nûrên |
| Çemandî | nûrê | nûran |
| Nîşandera çemandî | wê nûrê | wan nûran |
| Bangkirin | nûrê | nûrino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | nûrek | nûrin |
| Îzafe | nûreke | nûrine |
| Çemandî | nûrekê | nûrinan |
nûr mê
- ronahî, ronî, tav, şewq, ronayî, geşî, hetav
- Nûr î tu di husni rûyê dildar
nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
- Nûr î tu di husni rûyê dildar
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Bikaranîn[biguhêre]
Bi taybetî tenê di tekstên dînî (îslamî) de
Bide ber[biguhêre]
Binêre herwiha[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî نور (nûr), hevreha aramî ܢܘܪܐ (nûra: agir), îbrî נור (nûr: ronahî), akadî nûru (ronahî). Ji heman rehî Enwer, nar (bi maneya "agir")