mubah

Kurmancî

Rengdêr

mubah

1. helal, serbest, qebûlkirî, durist, ne qedexe, ne guneh, ne heram, ne qaçax
   • Ma ew ne Erdogan e? Ku kuştina zarok û jinên kurdan li Amedê mubah dibîne. — (Serkeft Botan: Xenca çavsoran û gewîbûna wan, Welat.com, 2/2009)
2. (Îslam) Li gor şerîetî ne xêr û ne jî guneh.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mibah

Jê

• mubahane
• mubahiyet
• mubahî
• mubahîtî
• mubahtî

Etîmolojî

Ji erebî مُبَاح‎ (mubāḥ)

Werger

• Fînî: sallittu → fi, laillinen → fi
• Îngilîzî: permissible → en, legal → en, licit → en, lawful → en, allowed → en, permitted → en, allowable → en
• Tirkî: mubah → tr, câiz → tr, ^?mübah → tr

Îngilîzî

Rengdêr

mubah (neqiyasbar)

1. (Îslam) mubah
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Binêre herwiha

• halal
• haram
• makruh
• mustahabb

Etîmolojî

Ji erebî مُبَاح‎ (mubāḥ).

Tirkî

Rengdêr

mubah

1. destûre, mubah
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)