mihrab

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mihrab	mihrab
Îzafe	mihraba	mihrabên
Çemandî	mihrabê	mihraban
Nîşandera çemandî	wê mihrabê	wan mihraban
Bangkirin	mihrabê	mihrabino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mihrabek	mihrabin
Îzafe	mihrabeke	mihrabine
Çemandî	mihrabekê	mihrabinan

mihrab mê

1. cihê kûr li dîwarê mizgeftê
   (bi taybetî cihê ku mela lê disekine)
   • Dînek afirand ji înkarê
     Bi secde û mihrab û menber
     Redda Xweda û pêxemberan kir
     Reddê kir xwede, xwe kir pêxember — (Rojen Barnas, Milkê Evînê, Nûdem, 1995, r. 18, ISBN 91 88592-146)
2. (mecazî) cihê ku hêvî jê tê kirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• menber

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Erebî: محراب‎ → ar
• Îngilîzî: semicircular niche in the wall of a mosque that indicates the qibla → en, mihrab → en
• Tirkî: mihrap → tr