maran
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | maran | maran |
| Îzafe | marana | maranên |
| Çemandî | maranê | maranan |
| Nîşandera çemandî | wê maranê | wan maranan |
| Bangkirin | maranê | maranino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | maranek | maranin |
| Îzafe | maraneke | maranine |
| Çemandî | maranekê | maraninan |
maran mê
- embar, mexzen, depo, kîler
- Li cem me hem maran û hem jî kîler dihatin gotin. — (Hozanê Bengî ji Serhedê di Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê de, 11/2012)
Etîmolojî[biguhêre]
Ji ermenî մառան (maṙan) ji aramî ܡܕܢܐ (meddanei)
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
maran
- 'pirrjimara "mar") Binere: mar
Werger[biguhêre]
- Îngilîzî:?colubridae → en