kund

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kund kund
Îzafe kundê kundên
Çemandî kundî kundan
Nîşandera çemandî kundî wan kundan
Bangkirin kundo kundino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kundek kundin
Îzafe kundekî kundine
Çemandî kundekî kundinan
Kund (1)

kund nêr, k-ya nerm

  1. (balinde) Firindeyek şevger, çavzîq û goştxwer e û bi gelemperî bi tenê dijî.
    Hevmane: bum
    • Ez bi malbat û şên ji welatê xwe derketim, niha jî ez ê vegerim warê kor, xirbe û şikêrên ku kund lê dixwînin. — (Firat CewerîPayiza DerengAvesta2014, r. 24)
  2. (mecazî) Kesa/ê ku ji ser xwe ranabe.
    Hevmane: tiral, tembel, kislan

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji zimanên îranî, bide ber peştûyî کونګ(kong).

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

kund

  1. kurt, neblind

Werger[biguhêre]

Swêdî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kund

  1. bikir, mişterî, kiryar