kibar

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

kibar

  1. narîn, xweşik, şîrîn, spehî, zarîf, delal, elegant, qeşeng, keşxe, olfatûn, racol
    • Patenta li ser cemedê… sporeke kubar û zarîf e. Hez dikim temaşe bikim. — (Hesenê Metê di hevpeyivînekê de li gel Enwer Karahan, Nefel.com, 7/2007)

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî [Peyv?], têkildarî kebîr[Divê were berfirehtirkirin]

Bikaranîn[biguhêre]

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kibar

  1. dua, lava[1], daxwaz, kibar/kebar[2], dirûd[3], diroz[3], wird[4], hewîş[5], parîn[5], niyaz[5], bergeran[6], berger[2], daxwaz, hêvî, daxwazkirina ji Xwedê.

Werger[biguhêre]

Çavkanî[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kibar

  1. kubar
  2. kibar, ciwanmêr, camêr, xweşmêr, ciwanik, xilope
    o pek kibardır, öyle sözler söylemez ew kesekî xweşmêr e, gotinên wisa nake
  3. xweş, kibar, xilope
    kibar bir elbise cilekî kubar
  4. torin, maqul
    kibar bir aile malbateke torin
  5. giregir, xuyanî