kevan

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

(1) Kevan (çek).
(2) Kevan (muzîk).

kevan nêr

  1. (çek) Amûrek e ku tîr pê têt avêtin.
    tîr û kevan
  2. (muzîk) Darikek ku amûrên muzîkê yên têldar pê tên jenîn.
    Hevmane:
  3. Cihê ku mirov dibêje qey erd û esmandigihin hev.
    Hevmane: aso, ufuq
  4. Amûreke hirî û pembo pê dihê ristîn.
  5. Qews di nav nivêsînêda, bû minak pêxember muhemed, îsa

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Gezmeyek qewsê şevên 'aşiq bi nîva dil kevit
    Dê ji can destan bişût xasma kevan nûbar-i bit
    Wer ji qewseynan bi mîzan bêne der cotek xedeng
     — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Binere herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî û kelhûrî که‌وان(kewan), zazakî kemane, farisî کمان(kamân, kevan), lûrî kemo, kemon, yûnaniya kevn καμάρα (kamara, kevan, tewandî, çemandî - binere qemere), hemû ji proto-hindûewropî *kem- (çemandî, tewandî) ku herwiha serekaniya çemandin / çemîn, tewandin / tewîn, çewt / çeft yên kurdî û خمیدن(xemîden, çemîn, tewîn) ya farisî ye jî.

Werger[biguhêre]