kerik

Kurmancî

Navdêr 1

kerik mê

1. çala di nava tewleyan de ye ku rêxa diwêr tê de dicive.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Navdêr 2

kerik zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. kerê leystok, kerê ji darikan

   Kalê min ji min re kerikên bastêqê çêdikir.

Navdêr 3

kerik mê, r-ya req

1. kuna guhî, qula guhî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• kerrik
• kerrk
• kerk

Werger

• Almanî: Gehör → de m
• Erebî: ^?الفجاجة‎ → ar

Rengdêr

kerik, k-ya nerm (1,2), r-ya req

1. kojik, fêkiyê ku hê negihiştiye

   Ev sêv hê kerik in.

Herwiha

• kerrik
• kerrk
• kerk

Etîmolojî

Hevreha farisî کالک‎ (kalek) ji zimanên îranî, ji eynî rehî: kal (negihiştî)

Jê

• kerikî

Werger

• Îngilîzî: raw → en, unripe → en
• Tirkî: olgunlaşmamış → tr

Navdêr

kerik mê

1. ( pirtik, parçok) Binêre: ker (2)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)