kepir

Kurmancî

Navdêr

Kepirek li bin darekê.

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kepir	kepir
Îzafe	kepira	kepirên
Çemandî	kepirê	kepiran
Nîşandera çemandî	wê kepirê	wan kepiran
Bangkirin	kepirê	kepirino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kepirek	kepirin
Îzafe	kepireke	kepirine
Çemandî	kepirekê	kepirinan

kepir mê

1. Cihek e ji çend stûn û banek ji karîte û çilû hatiye avakirin lê bêdîwar e (bi taybetî bo ku mirov li germaya havînê lê bimîne ji ber ku di xaniyan ve zêde germ e).
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (çandinî) Cihê rast û sûs ku mirov bi hêsanî dikane çandiniyê lê bike.

   Hevmane: deşt, best, berî, aran

3. (Sirûc, çandinî) Axa sor ya ku ji bo çandiniyê zengîn e.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كه‌پـر‎

Herwiha

• kepr

Bide ber

• havîngeh
• qesr
• sera
• war

Jê

• kepirane
• kepirok

Etîmolojî

Bi maneya "cihê çandinê" ji aramî ܟܦܪܐ‎ (kepra, “gund, avahiyên gundan”) ji akadî 𒅗𒀊𒊒 (kapru, “çandingeh”).

Bi wateya "avahiyê bêdîwar" belkî ji eynî rehî yan jî bi metatezê hevreha farisî كربه‎ (kurbê) / كلبه‎ (kulbê) herdu bi maneya "kolik, holik, odeya biçûk, xanîk, dikan", ji yûnanî καλύβη (kalývi) (kalûbê: wek wê wateyê) ji καλύπτω (parastin, hilgirtin, niximandin) ji proto-hindûewropî *kel- (parastin, niximandin, sitirandin) herwiha bi riya latînî serkaniya peyva kîler e jî.

Werger

• Almanî: Laube → de mê, ^?Baracke → de m, ^?Bruchbude → de m, ^?Weiler → de m
• Erebî: سقفە‎ → ar, ^?العرزال‎ → ar, ^?العریش‎ → ar, ^?تسقیفة‎ → ar
• Farisî: چارطاق‎ → fa
• Îngilîzî: booth → en, ^?shack → en, ^?shade cloth → en, ^?summer hut → en, ^?temporary hut → en, ^?succah → en
• Tirkî: güme → tr, kireç → tr, kulübe → tr, kümültü → tr, saç baş → tr, teras → tr, baraka → tr

Tirkî

Navdêr

kepir

1. kepîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)