kaw

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

IPA^(kilîd): /kɑːw/
Kîtekirin: kaw

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kaw	kaw
Îzafe	kawê	kawên
Çemandî	kawî	kawan
Nîşandera çemandî	wî kawî	wan kawan
Bangkirin	kawo	kawino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kawek	kawin
Îzafe	kawekî	kawine
Çemandî	kawekî	kawinan

kaw nêr

Hestiyê çokên kewalan.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Parçeyê tiştekî.
Hevmane: kerî, felqe
- Wî zebeş kaw kawî kir û da me, da ku em bixwin.
- Kaw hestiyên ji çokên pêz in. Berê li gundan xortan bi kawan dilîstin. Her xortekî tûre xwe kawan hebû. Li gora danîştinê kaw tên bi navkirinê. Wekî şek û çîk, tox û piştek. — (kurdenkirsehire.com, 12/2006)

Bide ber[biguhêre]

kew

Etîmolojî[biguhêre]

Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]

Farisî: مغرور‎ → fa
Îngilîzî: priceless → en
Tirkî: aşık → tr, nazlı → tr

Rengdêr[biguhêre]

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kaw	kawtir	herî kaw kawtirîn

kaw

Lê hatî, rind, bedew
- Gava ku min torbe davîte pîyê xwe, benikê sor jî li herdu alîyava ser minda dihatin. Ez zaf kaw dibûm u min tirê, -ez idî şivanekî tamim. — (Şivanê Kurmanca, Erebê Şemo)

Nêzîk[biguhêre]

Jê[biguhêre]

(lêker) kaw bûn
(lêker) kaw kirin
(navdêr) kawbûn
(navdêr) kawkirin
(rengdêr) kawbûyî
(rengdêr) kawkirî
nekaw

Etîmolojî[biguhêre]

Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.