kîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kîn kîn
Îzafe kîna kînên
Çemandî kînê kînan
Nîşandera çemandî kînê wan kînan
Bangkirin kînê kînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kînek kînin
Îzafe kîneke kînine
Çemandî kînekê kîninan

kîn , k-ya req

  1. kerb, rik, nefret, nifir, neyarî, dijminatî, qîn, xezeb
    heznekirin û dijî bûn
  2. xezeb, înat, israr, dijberî[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji proto-hindûewropî *kʷei- ([deyn] berhev kirin, civandin, kom kirin; tol hildan), proto-îranî *çey-, hevrehên kurmancî çandin, çinîn, ni-jinandin, avestayî çi- (çeyi-, keyi-, keyê-: ceza dan, heq dan), parsî û pehlewî kîn, parsî çî- (xemgîn bûn, şînî kirin), farisî کین‎ (kîn), soranî قین(qîn) / qîn, osetî kine (tol, tolhildan), sanskrîtî çey-, yûnaniya kevn τίνω (tîno)

[biguhêre]

Werger[biguhêre]