hestîk

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɛsˈtiːk/
• Kîtekirin: hes·tîk

Navdêr

hestîk nêr

1. (anatomî) hestiyên biçûk

   Sê hestîkên guhê naverast (çekûç, dezgeh û zengû), hestiyên herî hûrik in di laşê mirov de.

Etîmolojî

Ji hestî +‎ -k.

Jê

• hestîkî

Werger

• Îngilîzî: ossicle → en
• Tirkî: kemikçik → tr

Rengdêr

hestîk

1. mîna hestî, bêgoşt, qels, lawaz, zeîf, qaştîk, ne qelew
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)