hebîb

 Binêre herwiha: Hebîb

Kurmancî

Navdêr

hebîb mê û nêr

1. ezîz, berdilî, dilber, xweşdivî, xoşewîst, evandî
   • Ku Qur’an ji erşan digel wan hinar
     ji bo wî hebîbê xwe yê bextiyar — (Ehmedê Xanî, Eqîda Îmanê)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî mihbet.

Jê

• hebîbî
• hebîbîtî
• hebîbtî

Werger

• Almanî: Liebhaber → de nêr
• Erebî: ^?حبيب‎ → ar
• Tirkî: ^?habib → tr