esaret

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛsɑːˈɾɛt/
• Kîtekirin: e·sa·ret

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	esaret	esaret
Îzafe	esareta	esaretên
Çemandî	esaretê	esaretan
Nîşandera çemandî	wê esaretê	wan esaretan
Bangkirin	esaretê	esaretino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	esaretek	esaretin
Îzafe	esareteke	esaretine
Çemandî	esaretekê	esaretinan

esaret mê

1. koletî, dîlî, êsîrî, girtîtî, bindestî, êsîrbûn, rewşa girtî û êsîran
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• esabet

Ji wêjeyê

Heta ko ew qedir û qîmetekê nedin zimanê xwe û nikaribin xwe ji esareta zimanê tirkî xelas bikin; heta ko ew bi zimanê xwe nenivîsin, ew nikaribin li sikakê, li qahwexaneyê û di mala xwe de bi zarokên xwe re bi zimanê xwe bipeyivin; heta ko ew nikaribin di kovar, rojname, malper û TVyên xwe de zimanê kurdî bikin zimanê xwe yê esasî û yê tevgerînê, ew dê tu carî nikaribe bibin hêvî û cîhê baweriyê.

(Enwer Karahan: Kovarên duzimanî û ”Şoreşgerên Demoqrat”, Nefel.com, 3/2007)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Tirkî: esaret → tr

Tirkî

Navdêr

esaret

1. dîlîtî, êsîrî, esaret
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)