esîl

Kurmancî

Mane

esîl (cureyê peyvê?)

1. ader, esîlza

   ji esîlî bipirse, ji bêeslî bitirse

Bikaranîn

Lêker:

• esîl bûn
• esîl kirin

Navdêr:

• esîlbûn
• esîlkirin

Rengdêr:

• esîlbûyî
• esîlkirî

Ji wêjeya klasîk

• Çêbûn mesela nebat û şekker
  Bû eslê esîlê cumle nefsan
  Nefsa su'eda û nefsê nehsan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: elitär → de, ^?fürstlich → de, ^?aristokratisch → de, ^?vornehm → de
• Farisî: اصیل‎ → fa, اصیل‎ → fa
• Îngilîzî: aristocratic → en, authentic → en
• Tirkî: kerim → tr, kökenli → tr, kökten sürme → tr, asil → tr, ^?beyzade → tr