erkedar

Kurmancî

Rengdêr

erkedar

1. wezîfedar, peywirdar, vatinîdar, kesa/ê ku erkek heye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. fermanber, karmend, memûr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• erkdar

Jê

• erkedarî
• erkedarîtî
• erkedartî
• (Lêker) erkedar bûn
• (Lêker) erkedar kirin

• (Navdêr) erkedarbûn
• (Navdêr) erkedarkirin

• (Rengdêr) erkedarbûyî
• (Rengdêr) erkedarkirî

Etîmolojî

Ji erk + -e- + -dar .

Werger

• Farisî: افسر‎ → fa
• Îngilîzî: officer → en
• Tirkî: görevli → tr, işyar → tr, kara → tr, memur → tr, muvazzaf → tr, ödevli → tr, vazifeli → tr