dialectic

Ji Wîkîferhengê

Îngilîzî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

dialectic (jimarbar û nejimarbar, forma pirjimar dialectics)

  1. Diyalektîk. Her sîstemekî resmî ya fikirîn / muhakemekirinê ku bi pevguhertina argumentên mentiqî digihîje rastiyekê.
  2. Diyalektîk. Nakokiyek fikiran ku di înteraksiyona wan de faktora tayînker e.
    This situation created the inner dialectic of American history.
    Ev hal diyalektîka hundirîn a tarîxa Amerîkayê çêkir.
  3. (Marksîzm) Pêşketina nakokiyê, bi taybetî jî nakokiya sinifan.

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji fransiya kevn dialectique, ji latîniya dereng dialectica, ji yûnaniya kevn διαλεκτική (dialektikḗ, hunera nîqaşkirina bi rêya pirskirin û cewabdana înteraktîv), ji διαλεκτικός (dialektikós, eleqedarê diyalogê), ji διαλέγομαι (dialégomai, tevlîbûna diyalogekê), ji διά (diá, bi rêya, li ser) + λέγειν (légein, xeber dan).

Rengdêr[biguhêre]

dialectic (komparatîv more dialectic, sûperlatîv most dialectic)

  1. Diyalektîkî.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji latînî dialecticus, ji yûnaniya kevn δῐᾰλεκτῐκός (dialektikós).

Rengdêr[biguhêre]

dialectic (komparatîv more dialectic, sûperlatîv most dialectic)

  1. Diyalektî, zaravayî.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji dialect + -ic.

Herwiha[biguhêre]

Anagram[biguhêre]

Romanyayî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

dialectic

  1. Diyalektîkî.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji fransî dialectique, ji latînî dialecticus.