cumle

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî cumle cumle
Îzafe cumleya
cumla
cumleyên
cumlên
Çemandî cumle
cumlê
cumleyan
cumlan
Nîşandera çemandî cumle
cumlê
wan cumleyan
wan cumlan
Bangkirin cumle
cumlê
cumleyino
cumlino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî cumleyek
cumlek
cumleyin
cumlin
Îzafe cumleyeke
cumleke
cumleyine
cumline
Çemandî cumleyekê
cumle
cumleyinan
cumlinan

cumle

  1. hevok, tevok, riste,
    komek peyvan yên li dû hev tên rêzkirin û bi hev re ramanekê diyar dikin
    (di nivîsînê de ji van peyvan ya yekem bi sertîpa mezin tê nivîsîn û li pey peyva dawînniqteyek tê danîn.)

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî جملة‎ (cumlet: hevok < tevahî)

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Cînav[biguhêre]

cumle

  1. hemû, giş, tev
    • Hemû aletên şer komî ser hev bikin, zirx û şûr û mertalên xwe wergirin û dakevin qada şer! Sirûd û helbestên şer bi yek dengî biqîrin û dest bi merasima recmê bikin; lewre ferman di ser wijdan, hest, dilovanî û cumle nazikiriyan re ye. Ya girîng ferman e. Dema ferman ji meqamên bilind… ji cihê herî bilind hat; êdî, edalet û hemû mefhûmên di asta gerdûnî de divê bilezin, bibezin, bikevin qul û qewêran. — (Hasan Kaya: Rojîn[ê] birecimînin, Netkurd.com, 1/2009)

Werger[biguhêre]