celal

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

celal nêr

  1. robar, ro, çem
    (bi taybetî yên meyav anku ne kûr)
    • Baranê ava celalê gundî şêlî kir. — (Îbrahîm Remezan Zaxoyî: Ferhenga Pîşkên Kurdî, weşanxaneya Spîrêz, Dihok 2007, r. 34)

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

celal

  1. mezinayî, gewretî
  2. hêrs