biyanî

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî bîyanî bîyanî bîyanî
Îzafe bîyaniya bîyaniyê bîyaniyên
Çemandî bîyaniyê bîyanî bîyaniyan
Nîşandera çemandî bîyaniyê bîyanî wan bîyaniyan
Bangkirin bîyaniyê bîyaniyo bîyaniyino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî bîyaniyek bîyaniyek bîyaniyin
Îzafe bîyaniyeke bîyaniyekî bîyaniyine
Çemandî bîyaniyekê bîyaniyekî bîyaniyinan

biyanî mê û nêr

  1. bêgane, xerîb, derekî, derveyî, xaricî, ecnebî, namo, tarawî, henderanî
    • Lê Bayezîdî dibêje ku Kurd bêtir stûxwar in li ber hakimên biyanî, di Şerefnameya Şerefxanê Bedlîsî de jî wisa ye. Șerefxan behsa serpêhatiya Îdrîsê Bedlîsî û Sultan Selîm dike dema ku wî jê xwestibû mîrmîranekî ji nav Kurdan peyda bike. Îdrîsê Bedlîsî dibêje Sultan Selîm: Ew hikumdariya hev qebûl nakin loma jî divê hakim yekî biyanî be. Bi rastî jî mîrmîranekî biyanî ji bo Kurdan dibînin. — (Mele Mehmûdê BayezîdîAmadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê EkradiyeWeşanxaneya Nûbihar2010, r. 62, ISBN 9789944360678)
  2. nenas

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji biyan + , ji zimanên îranî, hevreha soranî بیانی(byanî), farisî بیگانه‎ (bîganê), pehlewî bêganek, bêganik, hemû ji îraniya kevn bê- (derve). Ji heman rehî: biyaban.

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

biyanî

  1. bêgane, xerîb, derekî, derveyî, xaricî, ecnebî, namo, tarawî, henderanî

Werger[biguhêre]