bixwe

Kurmancî

Bilêvkirin

• (hoker)  IPA^(kilîd): /bɘˈxʷɜ/
• (lêker)  IPA^(kilîd): /ˈbɘxʷɜ/
• Kîtekirin: bi·xwe
• Deng (Bidlîs)^ⓘ

Hoker

bixwe

1. bi şexsê xwe, ji ber xwe

   Ew bixwe jî bi xwe ewle nîn e.

   Ez bixwe jî hezdikim ji te.Ez'ê bixwe jî bi xeyîdim ji te.

Ji wêjeya klasîk

• Paşê bir avête baxê Cennetê
  Xeyrî darê jê bixwe j' her nî'metê — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Kurmanciya klasîk

• (Ehmedê Xanî) بخوه‎ (bixwe)

Etîmolojî

Ji bi + xwe.

Werger

• Almanî: ^?automatisch → de, ^?desselben → de, ^?freistehend, ^?selber → de
• Farisî: تنها‎ → fa, خود‎ → fa
• Îngilîzî: freestanding → en, oneself → en, ^?in person → en, ^?per se → en, ^?very same, ^?take medicine
• Tirkî: bizzat → tr, kendisi → tr, ^?kendi kendine → tr, ^?otomatik → tr, ^?şahsen → tr, ^?zat → tr

Formeke lêkerê

bixwe

1. Kesê sêyem yekjimar dema bê ji lêkera xwarin.
2. Kesê duyem yekjimar dema fermanî ji lêkera xwarin.