bekar

Kurmancî

Navdêr

bekar mê û nêr

1. nezewicî, kesa/ê nezewiciye, kurrê jin neaniye, keça mêr nekiriye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بەکار‎
• kurdî-krîlî: бәкар

Hevmane

• azib

Dijmane

• zewicî

Nêzîk

• bêjin
• bêmêr

Bide ber

• bîjin
• bîmêr

Têkildar

• bakîre

Etîmolojî

Ji erebî بكر‎ (bikr), hevreha akadî bukru, îbranî bikûr, aramî bekara.

Werger

• Erebî: أعزب‎
• Tirkî: bekar → tr

Soranî

Rengdêr

bekar (bekar)

1. bikar, kardar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

be- (bi-) + kar

Tirkî

Rengdêr

bekar

1. ezeb
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. bekar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)