bêhêvî

Kurmancî

Rengdêr

bêhêvî

1. bêumêd, neçar, kesa/ê ku bawer nake ku dê ti tiştek baş dê biqewime,
   kesa/ê ku ti hêvî û umêd nînin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. bêçare, rewşa ku ti çare jê re nîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بێهێڤی‎

Herwiha

• bêhîvî

Dijmane

• bihêvî
• hêvîdar
• umêdewar

Jê

• bêhêvîtî
• (Lêker) bêhêvî bûn
• (Lêker) bêhêvî kirin

• (Navdêr) bêhêvîbûn
• (Navdêr) bêhêvîkirin

• (Rengdêr) bêhêvîbûyî
• (Rengdêr) bêhêvîkirî

Etîmolojî

Ji bê- + hêvî.

Bi zaravayên din

• Soranî: bêhîwa

Werger

• Almanî: hoffnungslos → de, niedergeschlagen → de, verzweifelt → de, ^?aussichtslos → de, ^?trostlos → de
• Erebî: قانط‎, بلا امل‎
• Farisî: ناامید‎ → fa, سرخورده‎
• Fînî: toivoton → fi
• Îngilîzî: hopeless → en, desperate → en, down at the mouth, down in the dumps → en, droop → en, helpless → en, despondent → en, ^?despairing → en, ^?goner → en, ^?vain hope, ^?down at the mouth, down in the dumps, ^?forlorn hope → en, ^?frustrate → en
• Rusî: безнадежный (beznadéžnyj)
• Spanî: desesparado
• Swêdî: hopplös → sv
• Tirkî: nevmit → tr, ümitsiz → tr, umutsuz → tr

Zazakî

Mane

1. bêhêvî, kesê ku tû hêviya wî nemîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)