amir

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

amir

  1. Serekên eskeran, serokên leşkerî.
    Hevmane: fermandar, fermande, fermander, komtan, efser, serdar, zabit, serbaz, komandar, komandan

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Herçî te irade kir reqem kir
    Amir tu yî, ew bi emrî me'mûr
    Me'mûr dibin hemîşe me'zûr
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî أَمِير(ʾamīr), têkildarî emir, emîr, mîr, amîral

Werger[biguhêre]

Ozbekî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

amir

  1. mîr

Çavkanî[biguhêre]

Ev peyv ji wergerên mîr hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]