şeq

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

şeq

  1. navran, navbera herdu lingan
  2. navbera her tiştê ku li derekê yek parçe lê li wek din cihek vala dikeve navbera wan
    Pêlava min şeq bûye. (Derek wê dirriyaye.)
  3. ker, parçe
  4. alî, hêl, rex, mil, teref

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Muhbetê hingavt û şeq bû ew qelem
    Ma li ser lewhê nivîsî dem bi dem
     — (Mela Hesenê BateyîMewlûda Kurdî~1720)

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji proto-hindûewropî *sek- (birîn, ker kirin, şeq kirin, jê kirin - anku "şkeft" beşeke şeqkirî ya çiyayî ye), hevrehên kurmancî şkestin û şkandin, soranî ئه‌شکه‌وت(eşkewt) (şkeft), شکان(şkan) (şkestin) û شکاندن(şkandin), zazakî eşkewt, farisî شکفت(şikeft) û شکافتن(şikaften, şeq kirin, ker kirin), latînî secare (birîn), slaviya kevn сѣщи (sêşti, jê kirin, şeq kirin), îngilîzî saw (birrek, mişar)...

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

şeq

  1. (lêdana bi kefa destî) Binêre: şimaq