şûm
Kurmancî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
---|---|---|
şûm | şûmtir | herî şûm |
şûm
- kesê fi'êlbazîyêde bi biaqil, lixwe xuyî
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- bêsiûdî, bedbextî, nehs
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî شؤم (şuim, “bêxêrî, bêoxirî”), hevreha شأم (şeim, “çep”). Ji heman rehî: şîmal.
Werger[biguhêre]
Zazakî[biguhêre]
[biguhêre]
şûm