êmîş

Kurmancî

Navdêr

êmîş

1. mêweyên hişkkirî, fêkiyên hişkkirî yên wekî hejîr, mewîj û hwd.
2. (li serhedê) fêkiyên çolê, mêweyên beyanî: Em çûne çawura Kaxa, me torbê xwe tijî êmîşê çolê kir û em hatin

Ji wêjeyê

• Nexweşiya qebizbûnê tê serê her mirovekî. Lê mirov dikare bi xwarina hinek êmîşan ji wê nexweşiyê rizgar bibe. — (Rudaw.net/kurmanci 6/2015)

Etîmolojî

Ji tirkî yemiş. Bo guherîna "ye-" bi "ê", bidin ber êm, êk.

Jê

• êmîşfiroş
• êmîşfiroşgeh
• êmîşfiroşî
• êmîşî
• êmîşkar
• êmîşkarî
• êmîşvan
• êmîşvanî
• êmîşxwer
• êmîşxwerî

Werger

• Almanî: Imbiss → de nêr, Vorspeise → de mê
• Farisî: میوه خشک‎ → fa
• Îngilîzî: dried fruit → en, fruit
• Tirkî: eğlencelik → tr, çerez → tr, yemiş → tr