çerm

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî çerm çerm
Îzafe çermê çermên
Çemandî çermî çerman
Nîşandera çemandî çermî wan çerman
Bangkirin çermo çermino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî çermek çermin
Îzafe çermekî çermine
Çemandî çermekî çerminan
pêşûyek li ser çermê mirovekî

çerm nêr

  1. (anatomî) cild, kevil, pîst, postê leşê mirovan, kevlê mirovan. kevilê ajelan

Herwiha[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî چه‌رم(çerm), kelhurî çerm, zazakî çerm, farisî چرم(çerm), pehlewî çerm, avestayî çerimen-, sogdî ç'r'm-, sanskrîtî चर्मन् (carman) (çermen), ermenî քերեմ (kʿerem) (kʿerem: selixandin), latînî corium (çerm), κείρω (kêyro: jê kirin, jê vekirin), rusî кора (kora) (qelp, qalik, qaşil), îngilîzî shear (cew kirin, hirî jê kirin), albanî harr] (jê kirin, birîn)... hemû ji proto-hindûewropî *(s)ker- (gurûn, jê kirin, jê vekirin). K-ya proto-hindûewropî di zimanên îranî de dibe "s/ç". Hevreh: ker (2), kurt, kêr, belkî herwiha qelp, qalik, qaşil, gurûn

Çavkanî
  • Horn, Paul. (1893): Grundriss der neupersischen Etymologie [Bingehê etîmolojiya farisî] (bi almanî). Strassburg r. 98.,
  • Watkins, CalvertThe American Heritage Dictionary of Indo-European Roots [arşîv], Houghton Mifflin Co., 2007, çapa 2em, r. 100
  • Pokorny, JuliusFerhenga etîmolojî ya hindûewropî ["Indogermanisches etymologisches Wörterbuch (bi almanî)"], Bern, 1959, r. 938 - 947

Werger[biguhêre]