çîk

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

IPA^(kilîd): /t͡ʃiːk/
Kîtekirin: çîk

Navdêr[biguhêre]

çîk mê

(xwarin) Xureke ku ji bilxur, pîvaz, sîr, salçe, xwê, rûnê zeytûn û herwiha goşt, pûng, meydenoz ve çêdibe. Ev xurek nayê pijandin bi destan ve tê hesilandin heta ku bilxur nerm be û bê xwarin.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
filan tişt
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
kîr yan gun
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
(Xorasan, Qers) stêr,herwiha dema ku stêrk dibriqin ″çîk veda″ dibêjin an jî dema ku kevirên heste li hev didin ku birq derdixe ″çîk veda″ tê gotin.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha[biguhêre]

Jê[biguhêre]

(lêker) çîk bûn
(navdêr) çîkbûn
(rengdêr) çîkbûyî
(lêker) çîk kirin
(navdêr) çîkkirin
(rengdêr) çîkkirî

Etîmolojî[biguhêre]

Bi maneya xwarin: onomatopoetîk; dema xurek wek mîna hevîr tê hesilandin dengê çîkeçîk derdixe nav. Herwiha bide ber tirkî çiğ köfte (“kofteya xav”).

Werger[biguhêre]

Almanî: Funke → de m
Farisî: ستاره‎ → fa
Îngilîzî: dingus → en, doohickey → en, res → en
Tirkî: çiğ köfte → tr,çakın → tr, çıngı → tr, , hüküm → tr, kıvıl → tr, kıvılcım → tr, nazar → tr, sancı → tr, şerare → tr, şey → tr, uçkun → tr, ^?zamkinos → tr, ^?zarp → tr

Navdêr 2[biguhêre]

çîk mê

(dilop, çilk, libên avê, hebên baranê) Binêre: çip
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
dilopên gemarî yên pijiqî.
Çîk li pantorê te ketiye, wê derxe.

Navdêr 3[biguhêre]

çîk nêr

(Çirîskên êgir, libên êgir, hebên biçûk ên agir) Binere: çip

Navdêr 4[biguhêre]

çîk

(ajelên difirrin) Binere: çûk (1)

Navdêr 5[biguhêre]

çîk

(çi tişt) Binere: çi û tişt

Navdêr 6[biguhêre]

çîk

(hedef di yariya çûkanê de) Binere: çûk (2)

Rengdêr[biguhêre]

çîk

(çîksayî, çîksahî) Binere: çîksayî